Pre nego što svane
Sivi golubovi kljucaju seme
Koje klija između pločica trotoara
A skitnica je ponovo došao
Ispred starog javora
Da izgovori Vesnine mantre
Pre nego što svane
Dok se grad razlaže u hladnoj tišini
Sokaci su puni
Bolesnih ljudi
Izgubljenih čudaka
Besanih ludaka
U potrazi
Za poslednjim zalivima
Mesečeve svetlosti
Pre nego što svane
Spremam se da nađem put
Iznad bitumenskih lavirinata svog uspavanog uma
Mogu da čujem jogu kroz koju se drveće budi
I prigušeni hor okolnih brda
Medenu pukotinu koja se tiho širi
Duž jutarnjeg horizonta
Pre nego što svane
Vidim devojčicu koja sedi na drvenoj klupi
I široku, vlažnu ranu na vratu
Kako maše nogama
Uplašena i skoro luda
Dok se njen osmeh
Cedi kroz kandže prvog zraka
Pre nego što svane
Autobusi sanjare
Sa bradama naslonjenim na umorni trotoar
Iz kartonskih kuća širi se pepeo i dim
I nekoliko pasa šepa
Iza ciganina natovarenog plastikom i sramom
Pre nego što svane
Miris alkohola
Puzi mi niz grlo
A topli katran
Grgori u grudima
Pre nego što svane
Kada se svet budi
Svet se budi
Ja tugujem
Budući da sutra
Može biti zauvek.

(Skoplje, Beograd, Podgorica)

(Prevela Valentina Bakti)

ETERNAL RETURN

Before dawn
Gray pigeons peck at seeds
that sprout between the pavement tiles
And the vagabond returns again
In front of the old maple tree
To whisper Vesna's mantras
Before dawn
While the city dissolves in cold silence
The alleys fill
With the sick
Lost oddballs
Sleepless madmen
In search
For the last harbors
Of moonlight
Before dawn
I prepare to find the way
Beyond the bituminous labyrinths of my sleeping mind
I can hear the breathing
A through which the trees awaken
And the muffled choir of the surrounding hills
The honeyed crack that quietly spreads
Along the morning horizon
Before dawn
I see a little girl sitting on a wooden bench
And a wide wet wound on her neck
As she swings her legs
Frightened and almost insane
While her smile
Drips through the claws of the first ray
Before dawn
The buses are daydreaming
Their bearded faces resting on the weary pavement
From cardboard houses spreads ash and smoke
And a few dogs limp
Behind a gypsy burdened with plastic and shame
Before dawn
The smell of alcohol
Crawls down my throat
And warm tar
Gurgles in my chest
Before dawn
When the world awakens
The world awakens
I grieve
For tomorrow
May last forever.

(Skopje, Belgrade, Podgorica)

(Translated by Marija Dragnić)

ВЕЧНОТО ВРАЌАЊЕ

Пред да зазори
Сиви гулаби го колват семето
Што ’рти меѓу плочките од тротоарот
А скитникот повторно стигнал
Пред стариот јавор
Да ги кажe мантрите на Весна
Пред да зазори
Додека градот се разложува в студен молк
Сокаците се полни
Болни луѓе
Заталкани чудаци
Бессони лудаци
Во потрага
По последните заливи
Месечева светлост
Пред да зазори
Се токмам да го најдам патот
Надвор од битуменските лавиринти на мојот заспан ум
Можам да ја слушнам јогата низ која дрвјата се будат
И придушениот хор на околните ридови
Медената пукнатина што тивко се шири
Долж утринскиот хоризонт
Пред да зазори
Гледам девојче седнато врз дрвената клупа
И широка и влажна рана на вратот
Како мавта со нозете
Исплашена и речиси луда
Додека нејзината насмевка
Се цеди низ канџите на првиот зрак
Пред да зазори
Автобусите сноват
Со брадите потпрени врз уморниот тротоар
Од картонските куќи се шири пепел и чад
И неколкуте кучиња што куцаат
Зад циганот натоварен со пластика и срам
Пред да зазори
Мирисот на алкохол
Ми ползи низ грлото
А топлиот катран
Кркори в гради
Пред да зазори
Кога светот се буди
Светот се буди
Јас тагувам
Бидејќи утре
Може да биде засекогаш.

(Скопје, Белград, Подгорица)