Položismo se u građevine;
plele smo snove na igle,
kao što nas je baka učila.
I nijesmo pravile razliku
čije će ruke kopati,
čije će heklati čipku.

Razlismo se u plovidbe,
potopismo papirne čamce
u bare u koje našoj djeci
ne damo da kroče,
da se ne isprljaju.

Ubijasmo smiješne snove.
Htjele smo one intelektualne.
Sad plačemo za nasmijanim snovima,
a s njima i
za našom djecom.

Sada, za večeru,
na sto je postavljen jogurt,
voćni jogurt
i nekoliko mrlja od jogurta.

(S engleskog jezika prevela Marija Dragnić.)

BEFORE THE BREAD IS SERVED

We lay ourselves in buildings,
wove dreams on spears—
just as grandmother taught us.
And never asked
whose hands would dig,
whose hands would stitch the lace.

We poured ourselves into voyages,
and drowned our paper boats
in puddles our children
must never step in—
for fear of getting dirty.

We killed the dreams that laughed.
We wanted intellectual ones instead.
Now we mourn the laughing dreams,
and with them—
our children too.

And now at supper,
the table bears
yogurt,
fruit yogurt,
and a few stains of yogurt.

(Translated by Enxhi Naumi)

PARA BUKE

U dergjëm ndërtimesh;
thurnim ëndrra me shtiza
siç gjyshja na kish mësuar.
E nuk bënim dallime
nëse do të përdorja unë lopatën,
apo do të qëndisje centron ti.

U derdhëm lundrimesh;
i mbytëm varkat prej letre,
në pellgjet që fëmijët tanë
nuk i lëmë të shkelin,
se mos bëhen pis!

I vramë ëndrrat për të
qeshur.
Se donim ëndrra intelektuale,
i qajmë ëndrrat për të qeshur,
e bashkë me to dhe
fëmijët tanë.

Tani në darkë, tryeza
ka kos, kos frutash dhe ca njolla kosi!