Svakog puta kad prođem uličicama punim života,
Gdje je cvijeće objavilo svoje postojanje
Sjetim te se
I onih dana kada smo bili živi
Ali onda put
(Kao i sam život),
Ne nastavlja se s cvijećem
Ne ide pravo, ni glatko
Ima čak i puteva koji se više ne nastavljaju
Pa treba izmišljati nove
One kroz koje čovjek
Ulazi bez duše
I provede život tražeći je
„Pa reci mi:
Gdje si, dušo?“

Zvijezde padaju s neba,
Obilježavajući smrt na tvojim grudima,
Kao da se podsmijevaju mojoj čežnji
Ukočenoj od daljina
Kao da se podsmijevaju cijelom bivstvu
Cvijeće ponovo niče u uličicama
I dani kad smo bili živi
Vraćaju se u sjećanju
O, lijepi nezaborave,
Urezani u dušu
Pusti me da te zaboravim!

(S engleskog jezika prevela Marija Dragnić.)

UNFORGETTING

Each time I walk through the alleyways full of life,
Where flowers have made their proclamation
You come to mind
And the days when we were alive
But then the road
(Like life itself)
Does not go on with flowers
Does not go straight, nor smooth
There are even roads that do not go on at all
And new ones must be invented
Those through which a person
Enters without a soul
And spends a lifetime searching for it
“So tell me,
Where are you, oh soul?!”

Stars are falling from the sky
Marking death upon your chest
As if to mock my longing
Hardened by distance
As if to mock all being
Flowers appear again in the alleyways
And the days when we were alive
Oh, beautiful unforgetting
Carved into the soul
Let me forget you!

(Translated by Uresa Ahmeti)

PAHARRIM

Sa herë kaloj rruginave me jetë
Ku lulet kanë bërë këtë shpallje
Më kujtohesh ti
Dhe ditët kur ishim gjallë
Por pastaj rruga
(Si jeta krejt)
Nuk vazhdon me lule
Nuk vazhdon drejt, as rrafsh
Madje ka rrugë që nuk vazhdojnë
Dhe duhen shpikur të reja
Ato nëpër të cilat njeriu
Ndodh që futet pa shpirt
Dhe krejt jetën shpirtin kërkon
“Pra, më thuaj:
Ku je bre shpirt?!”

Po bien yje nga qielli
Duke shënuar vdekje në gjoksin tënd
Si për ironi të mallit tim
Ngurtësuar nga largësitë
Si për ironi të krejt qënies
Shfaqen lulet rrugicave
Dhe ditët kur ishim gjallë
O paharrim i bukur
Gdhendur në shpirt
Lërmë të harroj!